Multong paraiso

May isang malaking puno ng akasya sa gilid ng isang lumang kahoy na tulay. Itong tulay na ito ang nagdurugtong sa dalawang lupaing halos isang dipa lang naman ang agwat. Malinis na tubig ang umaagos sa pagitan ng mga ito. Magdadapit-hapon na subalit marami pa ring saranggola sa himpapawid na tila nagpapaligsahan sa isa't-isa. Hindi ko alam kung ano'ng lugar ito o kung kahit napangalanan na ba. Hindi ko alan kung saan ko ito matatagpuan o kung may ganito nga bang lugar sa kasalukuyan, kung ang lugar bang ito ay matatagpuan sa kahapon ko o sa bukas.


*

Traysikel ang pangunahing uri ng transportasyon sa lugar na ito. Kung hindi sumasakay ang mga residente ay karaniwang naglalakad lamang sila kahit pa ngayong tag-ulan na at maputik ang daan. Medyo malayo ang pupuntahan ko mula sa mababang paaralang ito. Malayo hindi dahil talagang malayo, kung hindi, malayo dahil hindi ko sigurado kung paano ako pupunta sa pupuntahan ko. Hindi ko alam kung saan ang daan pauwi o kung may bahay pa nga ba akong mauuwian. Baka kasi, itong mababang paaralang ito na pala ang magsisilbing tahanan ko simula ngayon.



Ito ang hitsura ng lugar na parating bumibisita sa mga panaginip ko; pumupuslit, nangungulit at nananatiling kakabit ng aking alaala maging sa paggising ko.